Klimat panujący w Stanach Zjednoczonych charakteryzuje się dużą różnorodnością w zależności od szerokości geograficznej. Na tak wielkim obszarze występuje klimat od zwrotnikowego (Hawaje) poprzez podzwrotnikowy (część środkowa kraju), umiarkowany (część północna) i okołobiegunowy (Alaska). Dla stolicy kraju średnia temperatura powietrza wynosi w zimie 3°C w lecie 26°C. Na większości obszaru Stanów Zjednoczonych istnieją względnie dobre warunki do dynamicznego rozwoju energetyki wiatrowej (rys.15).
Power
Class
|
Wind Power
(W/m2) |
Speed*
(m/s)
|
1
|
<200
|
<5.6
|
2
|
200-300
|
5.6-6.4
|
3 | 300-400 | 6.4-7.0
|
4 | 400-500
|
7.0-7.5
|
5 | 500-600 | 7.5-8.0
|
6 | 600-800 | 8.0-8.8
|
7 | >800
|
>8.8
|
Rys. 15. Warunki wiatrowe panujące na obszarze Stanów Zjednoczonych. [4]
Najkorzystniejsza pod tym względem jest środkowo-zachodnia część Ameryki Północnej. Pragnę tutaj zwrócić uwagę, że w Kalifornii, gdzie energetyka wiatrowa jest jedną z podstawowych gałęzi gospodarki energetycznej, prędkości wiatru nie są zbyt imponujące (5 – 7 m/s). Kalifornia leży w zachodniej części USA, nad Oceanem Spokojnym, przy granicy z Meksykiem. Większość obszaru Kalifornii jest wyżynna i górska do 4418 m n.p.m. Środkową jej część zajmuje Dolina Kalifornijska. Na południowym wschodzie występują pustynie i półpustynie (Mojave, Dolina Śmierci). Tak intensywne wykorzystywanie energii wiatru na niezbyt wietrznych obszarach świadczy to o tym, że energetyka wiatrowa nie musi być postrzegana wyłącznie w ekonomicznych, ale również w czysto ekologicznych aspektach. Fakt ten dowodzi również, że pozwolić sobie na to mogą jedynie stabilne gospodarczo i bogate kraje.
Najlepsze warunki wietrzności panują na Alasce (powyżej 7 m/s), zwłaszcza nad większością obszarów przybrzeżnych w północnej i zachodniej części Alaski, nad wyspami na morzu Beringa i nad górskimi obszarami na północy kraju.
Równie dobre warunki wietrzności istnieją również na Hawajach. Najlepszym przykładem są regiony, gdzie wiatr osiąga prędkość 6 lub więcej m/s, takie jak Oahu, Kauai, Molokai i Hawaii. Także w Puerto Rico można efektywnie wykorzystać energię z wiatru. Wzdłuż północnego i wschodniego wybrzeża, wiatr osiąga tam prędkości rzędu 6,5 – 7,5 m/s.