Dyrektywa unijna w sprawie ziemnych składowisk odpadów

podrozdział pracy magisterskiej

Dyrektywa Rady nr 99/31/EC z 26 kwietnia 1999 r. w sprawie ziemnych składowisk odpadów [11] definiuje odpady ulegające biodegradacji jako wszelkie odpady ulegające rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu, takie jak odpady żywności i odpady ogrodnicze oraz papier i karton.

W art. 5 wymagane jest przyjęcie przez Państwa Członkowskie krajowej strategii ograniczania ilości bioodpadów przeznaczonych do składowania, która zagwarantuje, że:

• do roku 2006 ilość odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, które są kierowane na składowiska zostanie zredukowana do 75% wagowych w stosunku do 1995 roku;
• do roku 2009 ilość odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, które są kierowane na składowiska zostanie zredukowana do 50% wagowych w stosunku do 1995 roku;
• do roku 2016 ilość odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, które są kierowane na składowiska zostanie zredukowana do 35% wagowych w stosunku do 1995 roku.

Państwa, które w 1995 r. złożyły na składowiskach ziemnych ponad 80% zgromadzonych własnych odpadów komunalnych, mogą przesunąć osiągnięcie ustalonych celów o okres nie dłuższy niż cztery lata.

Polska wynegocjowała czteroletni okres przejściowy obowiązywania dyrektywy.

Dyrektywa formułuje również obowiązek umieszczania na składowiskach ziemnych tylko takich odpadów, które poddane zostały przeróbce.