Metody zagospodarowania odpadów rolniczych

Pozostałości z zebranych plonów nie powinny być zniszczone albo usuwane z pola, ponieważ mogą chronić je przed erozją, użyźniać glebę składnikami organicznymi, przyczyniać się do zatrzymywania większej ilości wody deszczowej, redukować parowanie i utrzymać wilgoć.

Produkty odpadowe z upraw, plastikowe plandeki, puste opakowania po nawozach, pestycydach, stare i zużyte materiały do irygacji, ogrodzenia albo części sprzętu rolniczego, nie powinny być pozostawiane w polu albo na terenach komunalnych tylko powinien być zebrane i gromadzone na specjalnie wyznaczonych terenach.

Wdrażanie gospodarowania odpadami powstałymi podczas hodowli żywego inwentarza określone zostało przez Dyrektywę Nr. 91/676 zgodnie, z którą, zagospodarowanie odpadów zależy od gatunku hodowanych zwierząt, ich liczby, sposobu utrzymania zwierząt, sposób gromadzenia i usuwania odpadów z terenów hodowlanych, sposobu magazynowania i zawartości w nich części stałych. Ogólnie, odpady stałe są łatwiej zagospodarowywane niż odpady w formie ciekłej. Dlatego, konieczne jest unikanie dodawania wody do nie-ciekłych produktów odpadowych. Dodatkowo, z tego samego powodu, odprowadzenie wody deszczowej z dachów, dziedzińców itp. do zbiorników na odchody płynne jest niekorzystne. W przypadku, gdy w jednostce są produkowane stosunkowo czyste odpady płynne, zaleca się aby ich spływ był przechowywany oddzielnie od odpadów zwierzęcych, w szczególności gdy zwierzęce produkty odpadowe nie są ciekłe.

W wypadku odpadów stałych (nawóz naturalny, ściółka itp.), są tworzone pryzmy obornika a przeciwko możliwości wycieku płynów spod tych pryzm, stosuje się przechowywanie na wodoszczelnych betonowych płytach gnojowych. Nawóz naturalny i/lub ściółka, które są pozbawione płynów mogą być przechowywane na gruncie, po tym, jak zostanie wykonane zabezpieczenie przeciwko wypływowi płynu powstającego w czasie opadów, poprzez wykonanie małego kanału na obrzeżach pryzmy. Odpady stałe pozostają na gnojowni przez odpowiedni okres czasu, dzięki czemu zachodząca fermentacja jest zakończona.

W wypadku ciekłych odpadów, powinny być zastosowane następujące zabezpieczenia:

• Ograniczenie straty substancji odżywczych,
• Obniżenie ilości związków organicznych w odpadach ciekłych,
• Niezawodność i łatwość metody zagospodarowania,
• Najniższy możliwy koszt budowy i utrzymania obiektów.

Problemy zagospodarowania ciekłych odpadów występują głównie w przypadku chlewni, w gospodarstwach mleczarskich i fermach owiec, zbieranie i przechowywanie ciekłych odpadów powstałych przy myciu powinno być unikane, oraz powinni być one usunięte w porę jak odpady stałe, z wykorzystaniem skrobaków.

Gleba jest jedynym odbiorcą zwierzęcych produktów odpadowych, ponieważ ma wielką zdolność by przekształcić je odpowiednie składniki, pod warunkiem, że nawóz jest właściwie aplikowany z uwzględnieniem ilości, czasu i sposobu aplikowania.

Dlatego, właściwe usuwanie odpadów zakłada, że:

• nie są one aplikowane do gleby podczas pory deszczowej (w krajach Morza Śródziemnego) zwłaszcza kiedy gleba jest w stanie nasycenia wodą.
• nie są one aplikowane do gleby podczas zimy (w krajach klimatu umiarkowanego) zwłaszcza kiedy gleba jest zamarznięta.
• Wywóz na uprawy powinien być przeprowadzony w odpowiednim momencie z uwzględnieniem podawania nawozów sztucznych.
• Obszar, na który wywożone są produkty odpadowe powinien być zlokalizowany w pewnej odległości, tj. co najmniej 50 metrów od wód powierzchniowych, pod warunkiem, że są wykonywane pomiary czystości wody w celu zapobiegania wpływowi na wody powierzchniowe jak i gruntowe, oraz
• gdy zostają one wywiezione na tereny pochylone, musi to być zrobione w takiej ilość i w taki sposób, żeby uniknąć spływania.